Onlangs zag ik een berichtje inzake ‘Basalt bestrating in Valkenburg’.Voordat de definitieve plannen ter inzage hebben gelegen en/of bezwaar gemaakt kan worden tegen bepaalde plannen en/of de uitvoering daarvan, wordt alvast de bestrating voor geheel Valkenburg besteld. E.e.a. lijkt op de verkoop van de beroemde T-Ford: U kunt hem in alle kleuren krijgen als het maar zwart is!
Het college geeft al meteen aan, dat eventuele bezwaren of suggesties voor een andere bestrating onmogelijk worden omdat dat meerkosten van circa 2 miljoen gaan opleveren. Bezwaren daaromtrent zijn dus bij voorbaat al kansloos? Dit is eigenlijk de wereld omdraaien of is dit kenmerkend hoe onze Valkenburgse bestuurders met de besluitvorming omgaan? Misschien was het zinvol om eerst het plan- en overlegtraject af te ronden, zorgen dat alle vergunningen in orde zijn en dan pas aanbesteden?
Voor de stationsomgeving is er nog steeds geen definitief plan hetgeen dan eerst nog aan de burgers ter inspraak voorgelegd moet worden? Andere gemeenten hebben diezelfde fout al gemaakt hetgeen geresulteerd heeft in straten o.a. ontoegankelijk voor dames met (hoge) hakjes onder hun schoenen.
Zij hebben vervolgens tegen hoge kosten de bestrating moeten laten aanpassen en/of vervangen. Krijgen we straks borden aan de invalswegen alleen betreden op gymschoenen? Ook voor ouderen met krukken of rolstoelen is zo’n bestrating echt een crime. Het voordeel van zo’n bestrating is natuurlijk wel dat deze hufter proof is?
Of is dat meteen ook een nadeel? Ik hoop, dat U deze kritische noot van mij wilt plaatsen?Groeten,
Jac Pellegrom ,
Bezorgde inwoner en tevens ondernemer van en in Valkenburg